Połączenie okablowania w skrzynce przyłączowej

Jedną z głównych trudności pojawiających się w procesie instalowania okablowania elektrycznego własnymi rękami jest konieczność podłączenia przewodów w skrzynce przyłączowej do okablowania. Aby zapobiec typowym błędom, a co za tym idzie awariom przełączników czy gniazd, rozważymy każdy etap niezależnej pracy.

Do czego służy skrzynka elektryczna?

Prawie każdy, w ten czy inny sposób, ma pojęcie o tym, jak wygląda skrzynka przyłączeniowa. Ale nie wszyscy wiedzą, dlaczego jest naprawdę potrzebny i jak to działa. Rozważmy ogólne dane, które znamy na temat tego elementu. przewody elektryczne.

Puszki połączeniowe różnią się w zależności od kształtu i zastosowania. Niektóre są prostokątne, a inne okrągłe. Ten parametr nie ma wpływu na funkcjonalność.

Jeśli chodzi o funkcje aplikacji, wyróżniają się tutaj:

• puszki połączeniowe do ukrytego okablowania;
• puszki połączeniowe do odsłoniętych przewodów.

Różnią się od siebie sposobem mocowania, niektórymi cechami urządzenia, aw niektórych przypadkach wielkością. W każdym razie mają jeden cel - oddzielenie przewodów od ekranu do oddzielnie zlokalizowanych punktów poboru mocy, na przykład przełączników, lamp, gniazd. Jednocześnie dystrybucja energii elektrycznej musi być równomierna, aby uniknąć przerw w działaniu urządzeń.

Aby osiągnąć ten cel, okablowanie elektryczne dzieli się na osobne linie lub tak zwane grupy. W każdym pomieszczeniu ułożone są osobne przewody, które zasilą urządzenia w prąd, zapewniając ich działanie. Na tym etapie pojawiają się skrzynki połączeniowe. Są instalowane w punktach węzłowych, w których przewody są połączone ze sobą.

Ze względów bezpieczeństwa przeciwpożarowego konieczne jest zakupienie puszki przyłączeniowej do okablowania elektrycznego. Ponieważ to w miejscach, w których podłączone są przewody, ryzyko powstania źródła ognia jest największe. W przypadku zerwania styku rezystancja wzrasta i połączenie zaczyna się nagrzewać. W niektórych przypadkach może to spowodować pożar.

Zewnętrzne skrzynki rozdzielcze służą jako warstwa izolacyjna pomiędzy potencjalnym pożarem a otaczającymi obiektami. Ponadto pełnią niebagatelną rolę estetyczną, ukrywając przed oczami nie zawsze piękne połączenia przewodowe.

Czy można obejść się bez skrzynek przyłączeniowych

Niektórzy twierdzą, że skrzynki przyłączowe nie są potrzebne w domu. Ale w rzeczywistości, aby się bez nich obejść, konieczne jest ułożenie oddzielnego drutu od osłony do każdego miejsca zużycia energii elektrycznej. Aby to zrobić, będziesz musiał wykonać dużo wystarczająco głębokich i szerokich stroboskopów w ścianie, aby ułożyć w nich przewody w kilku rzędach. Wszystko to pociągnie za sobą dodatkowe koszty finansowe i wysiłek.

Jeśli odmawiając użycia puszek połączeniowych kierujemy się tym, że układanie poszczególnych przewodów generalnie wyklucza obecność połączeń w okablowaniu, a zatem jest bezpieczniejsze, to jest dobra odpowiedź specjalistów. Podłączenie przewodów, wykonane zgodnie ze wszystkimi normami i schematem połączeń w skrzynce przyłączowej, nie jest niebezpieczne. W każdym razie zawsze możesz zwrócić się o pomoc do specjalistów.

Puszka łączeniowa: wymiary i ceny

Każda puszka posiada szereg cech, wśród których szczególną rolę odgrywają rozmiar i cena. Rozważ trzy najpopularniejsze opcje, które są zwykle instalowane w budynkach mieszkalnych:

1. Rozdzielnica 100x100x50 mm IP54.
2. Skrzynka rozdzielcza 80x80x40 mm do montażu na zewnątrz IP55.
3. Skrzynka rozdzielcza IP65 88x88x53 mm.

Pierwsza opcja jest jedną z najtańszych i jednocześnie powszechnych. Na przykład skrzynkę przyłączową Tyco można kupić za jedyne 50 rubli. Jego niski koszt wynika z produkcji krajowej, a także z minimalnej konfiguracji (korpus i pokrywa).

Druga opcja ma również minimalny koszt - 46 rubli. Wykonany jest z propylenu i LDPE. Oczywiście nie można powiedzieć, że kiedykolwiek będzie w stanie konkurować z metalowymi puszkami przyłączeniowymi, ale z nadwyżką spełnia swoją funkcję ochrony przewodów przed opadami atmosferycznymi i wiatrem.

Trzecia opcja, wyprodukowana w Niemczech, będzie cię kosztować trochę więcej, około 211 rubli. Jednocześnie charakterystyka i wymiary skrzynki przyłączowej niewiele różnią się od dwóch pierwszych opcji. Jednak według producenta Hensel tworzywo sztuczne, z którego wytwarzane są jego produkty, jest bardzo wysokiej jakości i spełnia wszelkie wymagania stawiane elementom instalacji elektrycznej.

Oczywiście są to dość proste i tanie opcje. Puszki elektryczne z zaciskami będą kosztować wielokrotnie więcej. Ale nawet tutaj możemy powiedzieć, że ich cena jest uzasadniona prostotą podłączenia przewodów i ich dalszą konserwacją.

Przydatna rada! Jeśli nie chcesz oszczędzać na bezpieczeństwie, warto rozważyć zakup puszki instalacyjnej przeciwwybuchowej.

Puszka połączeniowa z zaciskami

Zaciski zajmują szczególne miejsce w układzie instalacji elektrycznej. Instalacja tego typu puszki jest najłatwiejsza i nie wymaga specjalnych umiejętności.Najważniejsze jest to, że skrzynka jest już wyposażona w specjalne zaciski przeznaczone do łączenia przewodów. W porównaniu z konwencjonalnymi puszkami przyłączeniowymi, takie skrzynki przyłączeniowe mają szereg zalet:

• montaż i demontaż przewodów odbywa się wielokrotnie szybciej i nie ma potrzeby stosowania żadnych dodatkowych narzędzi;
• dzięki zastosowaniu specjalnej pasty można łączyć przewody wykonane z różnych materiałów, np. miedzi i aluminium;
• specjalny system układania przewodów pomaga utrzymać porządek w puszce, co zmniejsza ryzyko zwarcia do zera;
• Specjalna konstrukcja pozwala na łatwe pomiary prądu bez konieczności usuwania materiałów izolacyjnych z przewodów i nie narusza w ogóle integralności systemu.

W przypadku okablowania odsłoniętego puszki przyłączeniowe tego typu stały się najpopularniejszą opcją. W końcu brak konieczności samodzielnego skręcania i łączenia przewodów sprawił, że korzystanie z zacisków było bardzo wygodne. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele różnych opcji, w tym skrzynka zaciskowa przeciwwybuchowa.

Podłączanie przewodów w skrzynce połączeniowej na różne sposoby

Powszechnie przyjmuje się, że dobry kontakt jest wynikiem prawidłowego połączenia ze sobą przewodów. Jeśli praca nie została wykonana wystarczająco dobrze, natychmiast stanie się zauważalna z powodu słabego kontaktu lub jego całkowitej nieobecności. Ponadto mogą pojawić się problemy w momencie, gdy podłączysz jakieś wystarczająco wydajne urządzenie.

Wszystko to oczywiście powoduje duży dyskomfort. O wiele łatwiej jest zająć się tym z wyprzedzeniem, nawet na etapie okablowania, niż próbować rozwiązać ten problem w czasie. Rozważ najpopularniejsze sposoby łączenia ze sobą przewodów:

• skręcanie przewodów w puszce połączeniowej;
• zaciskanie;
• spawalniczy;
• kolec;
• zastosowanie stykowych zacisków śrubowych;
• połączenia śrubowe;
• samozaciskowe.

Wszystkie te metody są dość proste do wdrożenia i nie wymagają specjalnych umiejętności. Przyjrzyjmy się bliżej każdemu z nich, aby dowiedzieć się, jak najlepiej podłączyć przewody w skrzynce przyłączowej.

Jak prawidłowo podłączyć przewody w puszce przyłączeniowej

Aby samodzielnie wykonać wszystkie prace poprawnie, należy wziąć pod uwagę tylko jeden główny wymóg dotyczący instalacji skrzynek przyłączeniowych: konieczne jest zapewnienie swobodnego dostępu do wszystkich punktów połączeń przewodowych. Jest to konieczne w przypadku awarii jednego z gniazd lub przełącznika.

Uwaga! Jeśli podczas początkowej instalacji skrzynka przyłączeniowa zostanie schowana za powłoką wykończeniową, to przy pierwszej awarii będzie musiała zostać całkowicie usunięta w celu przeprowadzenia naprawy.

Problem może nie zawsze być w tym miejscu, ale sprawdzanie kontaktu nigdy nie będzie zbyteczne. Dlatego przemyśl wszystko z wyprzedzeniem, aby wszelkie prace naprawcze można było przeprowadzić tak szybko i łatwo, jak to możliwe. W takim przypadku podłączenie przewodów w skrzynce połączeniowej można wykonać w dowolny dogodny dla Ciebie sposób, który zostanie omówiony poniżej.

Łączenie przewodów w puszce przyłączeniowej poprzez skręcanie i zaciskanie

Prawie każdy wie, jak skręcać oderwane końcówki drutu. Jednak jeśli chodzi o podłączanie przewodów w puszce przyłączeniowej, warto pamiętać o dokumentach regulacyjnych, które oświetlają tę kwestię.

Skręcanie jest uważane za zawodną opcję połączenia, ponieważ powierzchnia styku jest bardzo mała i nie można liczyć na pełny kontakt między przewodami.Ponadto z biegiem czasu nawet ten niewielki kontakt ma tendencję do słabnięcia, co uniemożliwia korzystanie z potężnych urządzeń, które poważnie obciążają system.

Za znacznie bardziej niezawodną metodę uważa się zaciskanie, do którego używana jest specjalna tuleja łącząca. Głównym wybranym parametrem jest grubość wszystkich drutów, które zostaną w nim umieszczone. Materiałem do produkcji może być miedź lub aluminium, a wybór zależy od materiału, z którego wykonane są same druty.

Aby zapewnić mocowanie, stosuje się specjalne narzędzie, za pomocą którego ściska się tuleję. Można to zrobić tylko za pomocą szczypiec. Użyj do tego szczypce stanowczo odradzane. W przeciwnym razie ta technologia jest w pełni zgodna ze wszystkimi normami i wymaganiami określonymi w dokumentach regulacyjnych.

Oto jak przewody są połączone w ten sposób:

• izolacja jest zdejmowana z przewodów, biorąc pod uwagę wymaganą długość, czyli długość zastosowanej tulei;
• pozbawione izolacji końce drutów są skręcone i włożone do tulei;
• za pomocą cęgów zaciskowych rękaw jest zaciskany;
• za pomocą taśmy izolacyjnej lub termokurczliwe skrzyżowanie jest odizolowane.

Jak podłączyć przewody w puszce przyłączeniowej metodą spawania

Ta metoda jest uważana za bardzo niezawodną, ​​ponieważ w wyniku pracy uzyskuje się pojedynczy cały drut, który praktycznie nie nadaje się do utleniania. Łącząc ze sobą przewody, uzyskujesz niezawodny kontakt, który nie słabnie z czasem. Jednak realizacja tej metody jest nieco bardziej skomplikowana niż poprzednia, ponieważ potrzebny jest sprzęt spawalniczy i umiejętność obsługi.

Lista narzędzi potrzebnych do wykonywania prac na drutach spawalniczych:

• spawarka o mocy co najmniej 1 kW i zaprojektowana na 24 W;
• elektroda węglowa;
• kalafonia lub topnik, który dodatkowo chroni metalową część drutów przed utlenianiem;
• środki ochrony indywidualnej: okulary i rękawice do spawania.

Jeżeli posiadasz przynajmniej minimalne umiejętności pracy ze spawarką, a także wszystkimi powyższymi komponentami, dalsze etapy pracy nie będą dla Ciebie szczególnie trudne. Izolację oczyszcza się z przewodów, a ich wnętrze czyści się papierem ściernym na połysk.

Następnie skręć druty w tradycyjny sposób i wlej topnik do wgłębienia elektrody. Dociśnij do niego przewody i przytrzymaj, aż zobaczysz kulkę, tak zwany punkt styku. Następnie proces łączenia przewodów można uznać za zakończony. Pozostaje tylko oczyścić połączenie z nadmiaru topnika, lakieru i zaizolować.

Lutowanie przewodów w puszce przyłączeniowej

Na pierwszy rzut oka ta metoda jest podobna do metody spawania, ale ma znaczną różnicę. Lut topiony lutownicą służy do lutowania przewodów razem. Jest to zatwierdzona metoda i zapewnia niezawodne połączenie. Jego jedyną wadą jest to, że nie jest bardzo niezawodny w miejscach, w których przewody są narażone na silne nagrzewanie.

Uwaga! Jeśli nie wiesz, jak lutować, lepiej nie używać tej metody. Połączenie może okazać się zbyt delikatne, a przy najmniejszym mechanicznym naprężeniu lub naprężeniu druty mogą po prostu pęknąć w miejscu lutowania.

Aby przylutować przewody, będziesz potrzebować:

• lutownica;
• lut cynowo-ołowiowy;
• kalafonia lub topnik;
• w przypadku użycia topnika - specjalna szczotka do niego;
• drobny papier ścierny.

W większości proces łączenia przewodów odbywa się w taki sam sposób, jak spawanie. Ale to nie sam metal topi się, ale tylko lut. W takim przypadku musisz uważnie monitorować, czy stopiony lut musi wpływać do skrętu, aby uzyskać bardziej niezawodne połączenie.Przeważnie ta metoda jest stosowana do pracy z drutami miedzianymi, jednak pod warunkiem, że dostępny jest specjalny lut, to samo można zrobić z drutami aluminiowymi.

Korzystanie z zacisków śrubowych i połączeń śrubowych

Stosowanie zacisków śrubowych jest dość powszechną metodą stosowaną przez wielu ze względu na jego prostotę i wygodę. Ma jednak również swoje wady, o których warto wiedzieć przed rozpoczęciem pracy.

Początkowo zaciski śrubowe były używane do łączenia różnych metali bez konieczności dotykania. Na przykład może to być miedź i aluminium, które w obecności wilgoci zaczynają ze sobą oddziaływać. Z biegiem czasu ta metoda zaczęła być używana do łączenia przewodów. I zostało to nawet naprawione na poziomie dokumentacji regulacyjnej.

Uwaga! Korzystając z tej metody w przypadku drutów aluminiowych, musisz wiedzieć, że będą one wymagały okresowego zaciskania, aby kontakt nie stracił ani nie osłabł z upływem czasu.

Połączenia śrubowe są również dość często używane do łączenia przewodów, jednak jeśli chodzi o ich późniejsze ukrycie w puszce przyłączeniowej, to metoda ta może zostać uznana za nieodpowiednią. Chodzi o masywność połączeń.

Aby połączyć przewody w ten sposób, należy włożyć między nie stalową podkładkę. Dzieje się to w następującej kolejności: podkładka jest zakładana na śrubę, następnie zakłada się jeden z drutów, a następnie drugą podkładkę. Następnie znajduje się drugi drut i nakrętka, która napina system. Oczywiście wszystko to wymaga również dobrej izolacji, więc objętość połączenia jest przyzwoita.

Przydatna rada! Ta metoda ma swoje zalety - dobrze nadaje się do łączenia różnych metali, ponieważ można włożyć do środka specjalną pastę, aby zapobiec procesom utleniania.

Instalacja skrzynki połączeniowej okablowania

Po ustaleniu sposobów mocowania przewodów, rozważymy sposób instalacji samego systemu na przykładzie puszki przyłączeniowej IP55 do instalacji zewnętrznej 100x100x50 mm.

Najczęściej instalacja odbywa się w pustej ścianie z cegły lub betonu. Może to spowodować pewne trudności w procesie wywiercenia dla niego niszy, ale system zostanie bezpiecznie naprawiony. Jeśli pudełko ma okrągłe otwory, można zastosować specjalne korony stempla. W przypadku prostokątów lub kwadratów użyj szlifierki ze specjalną diamentową tarczą przeznaczoną do pracy z betonem.

Po przygotowaniu niszy należy przymierzyć skrzynkę połączeniową, aby upewnić się, że wszystko jest przygotowane prawidłowo. Puszka instalacyjna musi całkowicie pasować do ściany, tak aby po zamontowaniu jej przednia powierzchnia była zlicowana ze ścianą.

Niektóre puszki połączeniowe mają specjalne wtyczki, które są specjalnie zaprojektowane do prowadzenia kabla w tych miejscach. Należy je ostrożnie odłamać lub wyciąć, zachowując integralność całej konstrukcji. Końce okablowania rozpoczynają się w nich zgodnie ze schematem.

Gdy masz pewność, że wszystkie przewody zostały poprowadzone do puszki połączeniowej, możesz przystąpić do przygotowywania zaprawy do jej naprawy. Zasada mocowania jest bardzo prosta:

• pewną ilość roztworu wlewa się do niszy przygotowanej na skrzynkę przyłączeniową za pomocą szpatułki;
• puszka z już nawiniętymi kablami jest wciśnięta tak głęboko, jak to możliwe;
• nadmiar roztworu wystający po bokach jest usuwany;
• jeśli to konieczne, pudełko można trzymać ręcznie przez kilka pierwszych minut, aby roztwór trochę się chwycił.

Przydatna rada! Alabaster może być użyty zamiast zaprawy.Wysycha znacznie szybciej i równie dobrze wytrzyma ciężar pudełka.

Zarówno w pracy przy montażu puszki przyłączeniowej do okablowania otwartego, jak iw przypadku układu zamkniętego, o żywotności i jakości usługi okablowania decyduje wysoka jakość wykonania. Najważniejsze w pracy z elektrycznością jest poprawna ocena swoich możliwości i, jeśli to konieczne, zwrócenie się o pomoc do profesjonalnych elektryków.