Plastikowe kanały powietrzne do wentylacji: obliczenia, dobór i instalacja

Plastikowe przewody wentylacyjne służą do dostarczania strumienia świeżego powietrza do pomieszczeń mieszkalnych i przemysłowych, eliminacji nieprzyjemnych zapachów oraz usuwania szkodliwych oparów. W naszych czasach kanały z tworzywa sztucznego stały się szczególnie popularne ze względu na ich praktyczność, wytrzymałość, łatwość instalacji i stosunkowo niski koszt. W artykule szczegółowo omówiono zagadnienia obliczania, doboru i montażu kanałów wentylacyjnych.

Plastikowe kanały powietrzne do wentylacji: rodzaje, rozmiary i klasyfikacja

Szerokie zastosowanie kanałów powietrznych w systemach wentylacyjnych determinuje szeroki wachlarz ich typów i opcji. Istnieje kilka parametrów, które stanowią podstawę klasyfikacji:

• kształt przekroju: eliptyczny, prostokątny, okrągły;
• materiał wykonania: plastik, metal-plastik, stal;

• sztywność;
• rozmiar lub średnica przekroju;
• metoda i rodzaj połączenia;
• wydajność strukturalna.

Aby zaspokoić szerokie potrzeby konsumentów i zapewnić możliwe opcje projektowe, producenci oferują szeroką gamę plastikowych kanałów wentylacyjnych. Tak więc dla prostokątnych płaskich kanałów powietrznych typowe wymiary mieszczą się w zakresie od 100x55 do 204x60 mm, średnica okrągłych wynosi 100-200 mm.

Klasyfikacja przekrojowa

Najczęściej używane typy profili są okrągłe i prostokątne. W niektórych przypadkach, gdy projekt nakłada ścisłe ograniczenia na rozmiar i kształt kanału, stosowana jest wersja eliptyczna. Ta sekcja jest uzyskiwana poprzez przetwarzanie okrągłego produktu na specjalnych maszynach.

Do produkcji okrągłych plastikowych kanałów powietrznych potrzeba mniej materiału, a technologia ich produkcji jest prostsza. W przypadku konstrukcji prostokątnej koszty rosną średnio o 20-30% przy przejściu z przekroju okrągłego. Skomplikowanie procesu produkcyjnego wynika z faktu, że takie kanały powietrzne są złożone razem z kilku oddzielnych części.

Głównymi argumentami przemawiającymi za wyborem okrągłego kształtu są najlepsza szczelność (którą zapewnia jednoczęściowa konstrukcja i brak spawów), duży przepływ powietrza, obniżony poziom hałasu, mniejsza waga i łatwość montażu.

Jako zaletę kanałów prostokątnych należy podkreślić optymalne rozmieszczenie w przestrzeni. Ten kształt zajmuje mniej miejsca, łatwiej jest dostosować się do cech układu, na przykład w połączeniu z sufitami podwieszanymi.

Pomocna rada! Jeżeli umiejscowienie planowanej lokalizacji instalacji wentylacyjnej narzuca ograniczenia na wymiary poprzeczne kanałów, do zmiany kształtu przekroju można zastosować elementy przejściowe. W takim przypadku obszar poprzeczny połączonych części musi być taki sam.

Klasyfikacja według materiału wykonania kanałów powietrznych

Materiał, z którego wykonane są różne typy kanałów powietrznych, zależy od obszaru ich zastosowania i ewentualnych ograniczeń narzuconych przez istniejący system wentylacji.

Typ tworzywa sztucznego lub PVC stał się powszechny zarówno w warunkach przenoszenia agresywnych przepływów powietrza, jak i do stosowania we wszystkich typach pomieszczeń mieszkalnych. Plastik jest lekki i gładki, odporny na wilgoć, kwasy i zasady. Ze względu na szczelność wykonuje się z niego różne elementy łączące (kolanka, trójniki, kolanka) .4.

Kanały wentylacyjne ze stali ocynkowanej stosowane są w systemach wentylacyjnych pracujących w środowisku nieagresywnym (temperatura do 80 ° C). Powłoka ochronna ma właściwości antykorozyjne i znacznie wydłuża żywotność wyrobów, ale podnosi koszt wykonania kanałów wentylacyjnych na m2.

Kanały powietrzne typu metal-plastik są wykonane z dwóch warstw metalowych (często wykonanych z falistego aluminium) i międzywarstwy z tworzywa piankowego. Ten typ ma dużą wytrzymałość przy niskiej wadze. Produkty mają estetyczny wygląd i nie wymagają dodatkowej izolacji termicznej. Wadą jest zwiększony koszt.

Pomocna rada! W środowiskach mieszkalnych (szczególnie podczas organizowania wentylacji w kuchni w mieszkaniu) zaleca się stosowanie przewodów plastikowych ze względu na mniejszy hałas, wagę, łatwość instalacji i niższy koszt.

Inne typy kanałów powietrznych obejmują polietylen, plastik winylowy i włókno szklane. Typy te charakteryzują się wysoką odpornością na korozję, niewielką wagą, możliwością zginania we wszystkich płaszczyznach pod nieograniczonym kątem.

Klasyfikacja sztywności

Od dziś najpowszechniejsze są sztywne kanały powietrzne - większość wszystkich urządzeń wentylacyjnych na rynku koncentruje się na tego typu. Sztywne pudełka są często okrągłe lub prostokątne. Do produkcji używany jest materiał arkuszowy. Wełna bazaltowa może służyć jako zewnętrzna izolacja termiczna.

Elastyczne kanały powietrzne do wentylacji prezentowane są w postaci pofałdowania (rękawa falistego), który jest wykonany z polichlorku winylu (PVC). W tym miejscu należy zwrócić uwagę na doskonałą łatwość transportu i montażu. Przed zakupem przewodu elastycznego należy wziąć pod uwagę wady tego typu. Cienkie ściany mają niski poziom izolacji akustycznej. Również tłoczona powierzchnia pofałdowania negatywnie wpływa na prędkość przepływu powietrza przez drut.

Ostatni typ jest półsztywny. Stanowi ogniwo pośrednie między produktami elastycznymi i sztywnymi, łącząc wysoką wytrzymałość i elastyczność.Wady takich kanałów powietrznych obejmują zmniejszoną prędkość powietrza, co nakłada ograniczenia na ich stosowanie w układach rozgałęzionych.

 

Pomocna rada! Nie ograniczaj swojego wyboru tylko do jednego typu kanału. Szeroka gama okuć ułatwia łączenie sztywnych i elastycznych kanałów. Ta kombinacja w żaden sposób nie wpływa na działanie systemu wentylacji jako całości.

Plastikowe kanały powietrzne do wentylacji: metody i typy połączeń

Najpopularniejszymi metodami łączenia odcinków kanałów są połączenia kołnierzowe i międzykołnierzowe. Podstawą pierwszego jest montaż kołnierzy, które mocuje się do odcinków kanału wentylacyjnego za pomocą nitów lub wkrętów samogwintujących. Szczelność na połączeniach zapewnia guma i inne uszczelki.

Połączenie bezkołnierzowe wykonuje się za pomocą taśmy z cienkiej blachy stalowej i metalowych pasków.

Główne typy połączeń kanałów powietrznych to:

• trójniki (w punktach styku lub rozgałęzienia systemu);
• kolana i zakręty (na zakrętach kanału);
• adaptery (do przejścia z okrągłego na prostokątny kanał lub odwrotnie, łączące części różnych sekcji);
• konfuzory i dyfuzory (w miejscach przejścia do innego rozmiaru). Pierwsza zwęża kanał, a druga go poszerza.

Zalety i wady plastikowych rur wentylacyjnych do okapu

Niewątpliwie płaskie kanały powietrzne z tworzywa sztucznego są bardzo popularne do stosowania w nieprzemysłowych obszarach mieszkalnych. W tym miejscu należy podkreślić następujące pozytywne właściwości takich produktów:

• ze względu na brak w nich elementów ulegających utlenianiu druty z tworzywa sztucznego nie ulegają korozji. Ta cecha znacznie uprościła pracę projektantów, eliminując konieczność zapewnienia dodatkowych systemów ochrony. Odporność na utlenianie upraszcza samą konstrukcję i proces montażu;
• redukcja kosztów: rury wentylacyjne z PVC są znacznie (czasami 2-3 razy) tańsze niż ich metalowe odpowiedniki;
• Gładka powierzchnia wewnętrzna zapewnia maksymalny przepływ powietrza i nie wymaga okresowego czyszczenia;
• możliwość cięcia części z drutu w miejscu instalacji oraz szeroka gama różnych okuć znacznie upraszcza montaż i instalację konstrukcji;
• nietoksyczność i pełne bezpieczeństwo dla ludzi i środowiska.8.

Oprócz wszystkich wymienionych zalet, elastyczne kanały powietrzne z PVC mają jedną istotną wadę: niską ognioodporność.

Obliczanie kanałów powietrznych

Obliczanie kanałów wentylacyjnych to jeden z najważniejszych etapów projektowania systemu nawiewu. Przed przystąpieniem do bezpośredniego doboru pola przekroju przewodów konieczne jest określenie wydajności wentylacji drogą powietrzną.

Obliczanie przepustowości powietrza w systemie wentylacyjnym

Na początek potrzebujesz planu obiektu, który wskazuje obszar i przeznaczenie wszystkich pomieszczeń. Dopływ powietrza jest zapewniony tylko do tych pomieszczeń, w których ludzie przebywają przez dłuższy czas (salon, sypialnia, gabinet). Powietrze nie jest dostarczane do korytarzy, ponieważ dociera z salonów, a następnie do kuchni i łazienek. Stamtąd strumień powietrza jest odprowadzany przez wentylację wyciągową. Ten schemat zapobiega rozprzestrzenianiu się nieprzyjemnych zapachów w domu lub mieszkaniu.

Ilość powietrza dostarczanego do każdego typu pomieszczeń mieszkalnych obliczana jest za pomocą MGSN 3.01.01. i SNiP 41-01-2003. Standardowa objętość dla 1 osoby w każdym pokoju to 60 m³ / h. W przypadku sypialni wartość tę można zmniejszyć o połowę, do 30 m³ / h.Warto również zauważyć, że przy obliczaniu brane są pod uwagę tylko osoby, które przebywają w pomieszczeniach przez długi czas.

Pomocna rada! Obliczenie charakterystyk systemu wentylacji można przeprowadzić ręcznie według wskazanych wzorów. Istnieje jednak wiele kalkulatorów online, które ułatwiają i przyspieszają to zadanie.

Następnym krokiem jest obliczenie kursu wymiany powietrza. Wielość pokazuje, ile razy na godzinę następuje całkowita wymiana powietrza w pomieszczeniu. Minimalna wartość to jeden. Wartość ta zapobiega stagnacji atmosfery w pomieszczeniach.

W związku z powyższym, aby wyznaczyć przepływ powietrza, należy obliczyć dwa parametry wymiany powietrza: według częstotliwości i liczby osób, z których wybierana jest większa wartość.

Obliczanie według liczby osób:

L = N x L_normagdzie

L - moc wentylacja nawiewnam³ / h;

N to liczba osób;

L_norma - znormalizowana wartość zużycia powietrza na osobę (typowo - 60 m³ / h, w stanie uśpienia - 30 m³ / h).

Obliczenie na podstawie częstotliwości wymiany powietrza:

L = b x S x Hgdzie

L - wydajność wentylacji nawiewnej, m³ / h;

b - współczynnik powietrza (pomieszczenia mieszkalne - od 1 do 2, biura - od 2 do 3);

S to powierzchnia pomieszczenia, m²;

H - wymiary pionowe pomieszczenia (wysokość), m².

Po obliczeniu wymiany powietrza dla każdego pomieszczenia otrzymane wartości sumuje się dla każdej metody. Im większa będzie wymagana wydajność wentylacji. Na przykład typowe wartości to:

• pokoje i apartamenty - 100-500 m³ / h;
• domki - 500-2000 m³ / h;
• biura - 1000-10000 m³ / h

Metoda obliczania przekroju kanałów wentylacyjnych

Aby obliczyć powierzchnię kanałów powietrznych, należy znać objętość powietrza, które musi przez nie przepływać w określonym czasie (zgodnie z poprzednim etapem obliczeń) oraz maksymalne natężenie przepływu. Obliczeniowe wartości przekroju zmniejszają się wraz ze wzrostem prędkości powietrza, ale powoduje to wzrost poziomu hałasu. W praktyce w domkach i mieszkaniach wartość prędkości jest wybierana w granicach 3-4 m / s.

Powiązany artykuł:

Kanały powietrzne do wentylacji. Instalacja, obsługa i konserwacja systemów

Materiały do ​​produkcji. Rodzaje przekrojów kanałów. Sposoby łączenia elementów systemu. Czyszczenie i dezynfekcja systemów kanałów powietrznych.

Należy zauważyć, że nie zawsze jest możliwe użycie drutów o niskiej prędkości o dużych wymiarach ze względu na złożoność umieszczenia w przestrzeni sufitu. Istnieje możliwość zmniejszenia wysokości konstrukcji za pomocą prostokątnych kanałów powietrznych, które mają mniejsze gabaryty w porównaniu z okrągłym kształtem o podobnej powierzchni przekroju. Jednak szybszy i łatwiejszy jest montaż okrągłych przewodów elastycznych.

Obliczenie powierzchni kanału odbywa się według wzoru:

S_do = Dł. X 2,778 / Vgdzie

S_do - szacunkowa wielkość przekroju przewodu, cm²;

L - zużycie powietrza, m³ / h;

V to prędkość powietrza w przewodzie, m / s;

2,778 jest stałą służącą do konwersji różnych wymiarów.

Obliczenie rzeczywistego pola przekroju poprzecznego przewodu okrągłego wykonuje się według wzoru:

Obliczenie rzeczywistej powierzchni prostokątnych kanałów z tworzywa sztucznego wykonuje się według wzoru:

S = A x B / 100gdzie

S - rzeczywista powierzchnia kanału, cm²;

A i B - wymiary poprzeczne kanału prostokątnego, mm.

Pomocna rada! Jeżeli konieczne jest obliczenie prędkości powietrza w kanale, można przeprowadzić obliczenia odwrotne do opisanych dla wybranego przekroju kanału.

Obliczenia rozpoczynają się od kanału głównego i są przeprowadzane dla każdej gałęzi. Prędkość powietrza w kanale głównym można zwiększyć do 6-8 m / s.Należy dodać, że w domowych instalacjach wentylacyjnych z reguły stosuje się kanały okrągłe o średnicy 100-250 mm lub o podobnym przekroju prostokątnym. Korzystanie z katalogów Vents jest bardzo wygodne, aby wybrać plastikowe kanały powietrzne do wentylacji.

Uwaga! Przy wyborze należy skupić się na zgodności właściwości produktu z normami ustanowionymi przez GOST. Kanały powietrzne muszą również posiadać certyfikaty jakości.

Wentylacja powietrza w kuchni

Wybierając okap do kuchni, należy zdecydować, w jaki sposób dokładnie usuwane będą nieprzyjemne zapachy i opary - poprzez recyrkulację powietrza lub odprowadzanie gazów do kanału wentylacyjnego. Zarówno pierwsza, jak i druga opcja mają swoje zalety i wady. Należy dodać, że większość nowoczesnych urządzeń może pracować w obu trybach, jednak w przypadku braku kanału wentylacyjnego mogą pracować tylko na recyrkulację.

W okapach bez kanału powietrznego wentylator zasysa i przepuszcza powietrze przez filtry, oczyszczając je w ten sposób. Konsumenci, którzy wybierają tę klasę urządzeń, kierują się często niską ceną i łatwością montażu. Jednak ich istotnymi wadami są konieczność okresowej wymiany filtrów i raczej niska wydajność.

Druga opcja to praca urządzeń w trybie wywiewu. W tym przypadku gaz jest również zasysany przez wentylator, następnie przepuszczany przez separator tłuszczu i wyrzucany do szybu wentylacyjnego. Takie podejście jest bardziej efektywne, ale wymaga bardziej pracochłonnej instalacji i dodatkowych kosztów organizacji odpływu. Kanał należy uszczelnić, zaleca się również zamontowanie zaworu odcinającego dopływ powietrza z ulicy do pomieszczenia.

Po dobraniu plastikowego przewodu wentylacyjnego do okapu w kuchni, można go kupić w okazyjnej cenie bezpośrednio u producenta.

Sposoby mocowania i montażu kanałów wentylacyjnych

Pierwsza metoda to mocowanie za pomocą kołków i profili. Jest to jeden z najczęściej spotykanych w środowisku zawodowym, wykonywany za pomocą profilu w kształcie litery L i Z. W tym przypadku profil jest mocowany do skrzynki za pomocą wkrętów samogwintujących. W miejscu mocowania na trzpieniu umieszcza się gumowe uszczelki redukujące poziom hałasu i tłumiące wibracje.

Przy montażu dużych głównych kanałów wentylacyjnych najczęściej stosuje się słupki i trawersy. Kanał jest podtrzymywany przez poprzeczkę, a kołki ograniczają ewentualne boczne przemieszczenie. W celu lepszego zamocowania można również zastosować gumową uszczelkę. Takie zamocowanie powoduje, że kanał jest szczelny, co jest bardzo ważne przy montażu elementów dźwiękochłonnych i termoizolacyjnych.

W przypadku kanałów okrągłych preferowane jest mocowanie za pomocą zacisków i kołków. Krótkie odcinki przewodu elastycznego można mocować bez kołka.

Zapinanie na perforowaną taśmę jest uniwersalne. Metoda jest odpowiednia dla prostokątnych i okrągłych kanałów z tworzywa sztucznego. Wraz z niskim kosztem montażu konstrukcja nie jest sztywna i może wyczuwalnie wibrować.

Montaż elastycznego przewodu karbowanego

Kanały elastyczne i półsztywne o małym przekroju są z reguły stosowane w mieszkaniach jako kanały powietrzne do okapów kuchennych. Instalacja odbywa się w kilku etapach:

• znakowanie linii odbywa się zgodnie z rysunkami projektowymi lub własnym schematem instalacji. Na suficie narysowane są linie, aby wskazać trajektorię przejścia kanałów;
• montaż elementów złącznych. Aby zapobiec zwiotczeniu, kołki są przymocowane co 40 cm wzdłuż linii znakowania, na nich zamocowane są zaciski;

• pomiar długości kanału. Pomiar tulei należy przeprowadzać przy ich maksymalnym naprężeniu;
• do cięcia można użyć ostrego noża lub nożyczek i ugryźć drut ramy szczypcami. Izolacja jest cięta tylko w rękawiczkach;
• w celu zwiększenia długości kanału - dwie części tulei nakłada się na kołnierz łączący i mocuje obejmą;
• koniec tulei jest wyrównany z rurą odgałęzioną lub kołnierzem kratki wentylacyjnej;
• ponadto wykonywana jest bezpośrednia instalacja elastycznego kanału powietrznego. Naprężony wąż przechodzi przez zamontowane obejmy do punktu połączenia z przewodem centralnym;
• dla każdego otworu przewidzianego w projekcie wykonywana jest oddzielna gałąź.

Pomocna rada! W przypadku, gdy przestrzeń stropu nakłada ograniczenia na średnicę kanału, można zastosować przejście z kanału okrągłego na prostokątny o podobnej powierzchni przekroju.

MMontaż przewodu elastycznego izolowanego termicznie

Montaż kanału izolowanego termicznie odbywa się w podobny sposób, ale są pewne niuanse: podczas cięcia lub łączenia tulei należy odkręcić warstwę izolacyjną, następnie przeciąć / połączyć wewnętrzną ramę i kołnierz, uszczelnić połączenie, następnie przywrócić izolację termiczną do pierwotnego położenia, przymocować i ponownie zaizolować.

Płaszcz termoizolacyjny jest połączony z korpusem kanału za pomocą taśmy aluminiowej i obejm. Izolują również warstwę zewnętrzną.

Należy pamiętać, że połączenie kołnierzowe może być słabym punktem podczas montażu dźwiękoszczelnego kanału. Pochłanianie dźwięku zwiększa się poprzez całkowite założenie kanału na dyszę (brak szczelin). Te same materiały są używane do uszczelniania.

Montaż plastikowych kanałów wentylacyjnych do okapów w kuchni

Po wybraniu w katalogu plastikowych prostokątnych kanałów wentylacyjnych do wentylacji i zakupie wszystkich niezbędnych elementów można przystąpić do montażu. Montaże próbne są przeprowadzane na podłodze lub na stole, które następnie są zawieszane pod sufitem lub mocowane do ściany. Połączenie prostych odcinków odbywa się za pomocą złączek. Kształtowane elementy łączone są nypelami, które z kolei uzyskuje się poprzez wycinanie części o wymaganej długości z prostego odcinka.

Elementy złączne w instalacjach wentylacyjnych wykonywane są z odgałęzieniami o większej średnicy do szczelnego wprowadzenia kanałów prostych. Dlatego na przykład trójnik z odgałęzieniem należy łączyć za pomocą prostej krótkiej rury (złączki). Po podłączeniu ta sekcja jest całkowicie ukryta przez rury.

Nieszczelności i szczeliny powstające na połączeniach elementów mogą powodować przecieki powietrza, dlatego przed połączeniem są one zabezpieczane masą uszczelniającą. Warto pamiętać, że stosowanie wkrętów samogwintujących prowadzi również do obniżenia ciśnienia.

Niektórzy wykonawcy używają wkrętów samogwintujących do przykręcenia plastikowych przewodów wydechowych do wieszaka lub wspornika. Dzięki tej metodzie montażu kanałów powietrznych cena jest obniżona, a sam proces znacznie przyspieszony. Prawidłowe jest zainstalowanie kanału na zaciskach, które szczelnie zakrywają rurę. Ten uchwyt ma gumową uszczelkę i jest specjalnie wykonany do mocowania do wspornika ściennego lub wieszaka.

Sworznie o wymaganej długości mocuje się do płyt stropowych za pomocą kotew lub innego okucia. W handlu dostępne są również plastikowe wsporniki i zatrzaski. Takie elementy znacznie upraszczają i przyspieszają proces instalacji.

Organizacja systemu wentylacji jest stosunkowo prostym procesem. Opisana prosta metoda obliczeniowa pozwala w łatwy sposób dobrać niezbędne elementy, a szeroka gama kanałów wentylacyjnych i elementów łączących upraszcza umieszczanie i montaż plastikowych kanałów powietrznych w ograniczonej przestrzeni zwykłych lokali mieszkalnych.